Home » Podcast » Wat als ouders en het kind een ander doel hebben?

Wat als ouders en het kind een ander doel hebben?

door | 7 feb, 2025 | Podcast

Je hebt het vast weleens meegemaakt: ouders stappen je praktijk binnen met een hulpvraag, terwijl het kind in kwestie een compleet ander idee heeft van wat er moet gebeuren.

Ouders willen bijvoorbeeld dat hun kind leert omgaan met boosheid, terwijl het kind zelf vindt dat alles prima gaat en het probleem vooral bij de ouders ligt.

Of andersom:

het kind wil rust en duidelijkheid, terwijl ouders vooral hopen op een kind dat ‘gewoon luistert’.

Dit kan een interessante uitdaging zijn, maar het goede nieuws is: er is altijd een weg om tot een passend behandelplan te komen!

 

Luister hier meteen mijn podcast over dit onderwerp👇

Wat als ouders en het kind een ander doel hebben?

door Jette Peuscher

Stap 1: Kijken naar het grotere plaatje

Het eerste wat je doet, is kijken naar de doelen achter de hulpvragen. Hulpvragen kunnen totaal verschillend klinken, maar als je ze ontrafelt, blijkt vaak dat ouders en kind uiteindelijk hetzelfde willen. Neem bijvoorbeeld dit scenario:

Ouders zeggen: “Ons kind is voortdurend boos en dat moet stoppen.”

Kind zegt: “Mijn ouders luisteren nooit naar mij, en ik word daar boos van!”

Wat willen ze eigenlijk allebei? Meer rust in huis.

Het probleem is alleen dat ze daar een andere route voor in gedachten hebben. De kunst is om ze te laten zien dat hun doelen niet tegenover elkaar staan, maar juist overlappen

Stap 2: Wie beweegt er eerst?

In sommige gevallen is het overduidelijk dat het kind baat heeft bij eerst een stukje ouderbegeleiding🧐. Denk aan situaties waarin ouders onbewust patronen in stand houden, waardoor het probleem bij het kind blijft bestaan. In andere gevallen moet je juist bij het kind beginnen en ouders later meenemen in het proces.

Voorbeeld uit de praktijk: Ik werkte met een meisje dat grensoverschrijdend gedrag vertoonde. Ouders waren radeloos en zagen het probleem volledig bij haar. Zij vond op haar beurt dat haar ouders haar niet serieus namen. Door in eerste instantie met de ouders te werken en ze inzicht te geven in hun eigen rol, ontstond er langzaam ruimte om het gedrag van het meisje te bespreken. Zonder die eerste stap was de weerstand te groot geweest.

De sleutel? Eerst beweging creëren op het niveau waar het meest effect te behalen is. 

Stap 3: De juiste timing 

Soms is een kind simpelweg nog niet klaar voor bepaalde inzichten. Vergelijk het met een kind dat net leert fietsen: je kunt ze niet meteen een racefiets geven en verwachten dat ze een Tour de France-etappe winnen.

Als je merkt dat een kind nog niet openstaat voor bepaalde veranderingen, moet je het proces vertragen. Eerst werken aan bewustwording, dan pas aan gedragsverandering. Dit betekent dat je misschien een tijdje vooral het speelveld verkent en werkt aan vertrouwen, voordat je overgaat op de diepere lagen van de hulpvraag. 

Tip: Gebruik kleine, laagdrempelige werkvormen om het kind zich veilig te laten voelen. Soms werkt een indirecte benadering (zoals spel of creatieve opdrachten) veel beter dan direct het probleem benoemen

Stap 4: Kleine overwinningen tellen ook! 

Ouders hebben vaak een ‘alles-of-niets’-mentaliteit. Ze willen NU verandering zien. Maar je kunt niet verwachten dat een kind in Ă©Ă©n week volledig anders reageert. Hier kun je ouders begeleiden in het leren zien van kleine successen.

👉 Ouders: “Maar hij wordt nog steeds boos!”

👉 Jij: “Klopt, hij schreeuwde deze keer niet Ă©n hij liep even weg om af te koelen. Dat is vooruitgang!” 

Door de focus te verleggen van ‘het moet perfect’ naar ‘het gaat de goede kant op’, houd je iedereen gemotiveerd.

Stap 5: Het behandelplan is geen vast script

Flexibiliteit is cruciaal. Een behandelplan moet eerder een kompas zijn dan een rigide stappenplan. Soms denk je dat je rechtdoor naar Rome gaat, maar blijk je eerst een tussenstop in Parijs of Berlijn te moeten maken. 

Evalueren en bijsturen hoort bij het proces.

Vraag jezelf en de ouders regelmatig af:

  • Staan we nog op het juiste pad?
  • Zijn er nieuwe inzichten gekomen?
  • Moeten we misschien een andere aanpak proberen?

Conclusie: Zorg op maat betekent dat je voortdurend schakelt. Soms is het nodig om ouders eerst een spiegel voor te houden, soms heeft het kind eerst een zetje nodig. Maar zolang je weet waar je naartoe werkt, kom je er uiteindelijk altijd. 🚀

 

Meer leren over zorg op maat?

Wil je leren hoe je nĂłg beter passende zorg biedt?

In mijn tweedaagse training ‘Jeugdzorg op Maat’ leer je precies hoe je deze processen begeleidt. We werken met concrete casussen, oefenen met het maken van doelgerichte behandelplannen en zorgen dat jij je zeker voelt in je aanpak.

🔗 Meld je aan via: www.de-buutplek.nl/2-daagse

Hopelijk vond je deze blog waardevol! Deel hem gerust met collega’s en laten we samen werken aan Ă©cht passende jeugdzorg. 💙


Wil je geen waardevolle tips missen? Volg me op LinkedIn en Instagram en druk op dat belletje op Spotify, zodat je altijd op de hoogte blijft van mijn nieuwste inzichten en podcasts! 

 

Gerelateerde artikelen

0 Reacties

Tweet
Share
Share
Pin