In 2018 gaf een cliënt (22 jr) van mij aan dat ze graag wilde gaan boksen tijdens de therapie. Nu wist ik toen wel iets boksen af, want als psychomotorisch therapeut zette ik de werkvorm boksen als middel bij kinderen en jongeren ook graag in. Maar ik vond mijzelf niet echt bekwaam om bokstherapie te geven. We zijn op zoek gegaan naar een bokstherapeut in de regio en kwam al snel uit bij Bokstherapie in Amsterdam. Marcel Amstelveen wilde wel graag met mij samenwerken met deze cliënt. Mijn cliënt kwam met verschillende thema’s waar ze graag aan wilde werken. De eerste was de boosheid die ze vaak voelde en haar onzekerheid daarbij.
Een tijdje hebben Marcel en ik de therapie, het boksen als middel, samen aangeboden. Ik leerde hier heel veel verschillende werkvormen en koppelingen te maken. Een voorbeeld van zo’n koppeling was de dekking die mijn cliënt liet zien. Ze had eigenlijk geen dekking (sloeg overigens wel kei hard, dus ik was blij dat ik die niet hoefde op te vangen dacht ik toen nog) waardoor ze makkelijk geraakt kon worden. Dit was dan ook wat er in haar leven gebeurde, ze werd heel snel geraakt waardoor ze uit balans kwam. Zolang niets haar raakte, bleef het allemaal prima gaan maar sloeg ze wel kei hard om zich heen om iedereen maar op een afstand te houden (dat is namelijk nodig als je geen klappen op kan vangen). Maar wanneer ze dan wel een klap kreeg van iemand kon ze deze niet tegenhouden of er mee omgaan. We hebben samen gewerkt aan haar dekking. Hierdoor kreeg ze meer zelfvertrouwen en leerde ze dat het lang niet altijd nodig was om zo kei hard te rammen, maar als ze haar dekking goed was, dat ze ook gecontroleerde de klappen uit kon delen.
In het dagelijkse leven vertaalde zich dat naar een vrouw die minder snel boos was en minder snel de neiging had om ‘klappen’ uit te gaan delen. Het resulteerde zich in een vrouw dat meer zelfvertrouwen een vrouw die had ervaren dat ze wel degelijk om kan gaan met anderen die haar proberen (bewust of onbewust) te raken. Een vrouw die wist en voelde dat ze op zichzelf kon vertrouwen.
Vanaf het eerste moment dat ik met Marcel in aanraking kwam was ik verkocht aan het inzetten van de bokshandschoenen in de praktijk. Er zijn zo veel verschillende vlakken waaraan gewerkt kan worden tijdens het boksen. Denk maar eens aan afstand en nabijheid, aan zelfvertrouwen, aan grenzen aangeven, aan uitdelen en ontvangen, aan je eigen ritme vinden, aan samenwerken, aan rekening houden met anderen en met jezelf, aan in contact komen met jezelf, aan voelen vs denken, aan fouten mogen maken, aan geluid maken, aan ademhaling…. en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Wat is boksen een fantastisch middel om in te zetten tijdens het werken met kinderen en jongeren. Vanaf dat moment heb ik een hele hoop boks materialen aangeschaft en ben aan het werk gegaan met de handschoenen.
Door middel van deze blog wil ik jullie een aantal werkvormen meegeven die je met kinderen kan gaan doen in de praktijk. Natuurlijk is het te gek als je deze werkvormen eerst zelf probeert zodat jij ook uit eigen ervaring deze werkvormen in kan zetten. Hou er natuurlijk wel rekening mee dat het voor jou een compleet andere ervaring kan zijn dan voor jouw cliënt.
Werkvormen met boksen als middel
Springtouwen:
1. laat het kind 1 minuut springtouwen en ga eerst maar eens observeren
Wat gebeurt er? wat valt je op? maakt het kind foutjes? en hoe gaat hij daar mee om? is er concentratie? hoe is de motoriek?… allemaal dingen waar je al op kan letten als je alleen al een kind laat springtouwen. wat is zijn ritme, is dat rustig en beheerst of juist gehaast? en hoe is dat in zijn normale leven? herkent hij dit? is het een fijn ritme? lukt het om het een minuut vol te houden? geeft het kind zijn eigen grenzen aan als dat nodig is? kan het kind benoemen wat er gebeurd in zijn of haar lichaam na een minuut springen? welke gedachtes horen daar allemaal bij? Zoals je kan lezen geef jij als kind- en jeugdprofessional niet zo maar de opdracht op te gaan springtouwen. Je kan er namelijk zo veel uithalen. Informatie voor jouzelf die je kan gebruiken voor de rest van het traject of observaties die je terg mag geven waardoor er inzichten kunnen komen.
2. Laat het kind een minuut zo langzaam mogelijk springtouwen.
hoe is dit voor het kind? wat zie je? komt er ongemak naar voren? Wat ervaart het kind in zijn of haar lijf? wat is het verschil de met eerste opdracht? Eigenlijk komen alle vragen die hierboven staan beschreven hier ook weer naar voren.
3. Laat het kind een minuut lang zo snel als hij kan springtouwen.
Hoe is dit voor het kind? welke verschillen zie jij en welke verschillen kan een kind of de jongere benoemen? hoe gaat hij om met fouten, hoe gaat hij om met eigen grenzen en vermoeidheid van het lijf? hoe gaat hij om met opdrachten van buitenaf. hoe gaat hij om met het tempo van een ander? herkent hij dit tempo als er bijvoorbeeld een deadline is of wanneer iemand overprikkeld is?
4. Laat het kind springtouwen op zijn eigen tempo en eigen duur.
Hier ga je merken dat een eigen tempo veel minder energie kost (al is het soms wel lastig om je eigen tempo te vinden). Je kan het veel langer volhouden en bij het springtouwen kom je zelfs al in een soort trance terecht wanneer je je eigen tempo aanhoud waardoor er minder vanuit je hoofd gewerkt wordt, en meer vanuit je lijf. voor veel kinderen voelt dit als veel meer rust aan.
het vinden van je eigen ritme is heel belangrijk. meegaan in het ritme van anderen kan erg veel energie kosten. Mensen die Burn-out zijn, hebben hier vaak last van. niet weten wat hun eigen ritme is en vaak veel te veel hooi op hun vork nemen zonder aan zichzelf te denken. Burn-out komt bij jongeren ook steeds meer voor. Hoe mooi is het als jij deze kinderen en jongeren kan helpen om hun eigen ritme te vinden.
Boksen:
1. Laat het kind 10x op jouw handen (pads,handschoenen) boksen
De bokshandschoenen mogen nu aan bij de kinderen. jij als begeleider hebt pads aan, je handschoenen of je gebruikt je blote handen (dan kunnen de kinderen en jongeren meteen aan het thema rekening houden met… werken). jij maakt voor het kind een ritme (bijvoorbeeld links-rechts-rechts). dat doen jullie 10 x.
voel hierin de kracht van het kind. is dat 50% of misschien wel 80%. zijn alle stoten ongeveer hetzelfde of verschilt dat tussen alle stoten in. verdeelt het kind de kracht voldoende? is er contact of gaat het kind uit contact? houdt het kind rekening met jou en jouw handen?
2. Laat het kind 10x stoten terwijl jij steeds een beetje afstand neemt.
Bij de tweede ronde ga je steeds een stukje achteruit waardoor het kind uit evenwicht gehaald wordt tijdens het stoten. hoe gaat het kind hier mee om? stapt hij of zij mee? of zegt hij er iets van? wat valt jou op en wat is jouw cliënt opgevallen? geeft jouw cliënt ook klappen als hij in beweging is, of neemt hij even de tijd om weer goed te gaan staan? dit heeft ook allemaal te maken met je eigen ritme.
3. Laat het kind 10x stoten terwijl jij steeds wat dichterbij komt.
Bij de derde ronde mag je juist steeds wat dichterbij gaan staan. de vragen die hierboven staan kan je dan ook stellen
Herkent het kind zijn reactie ook in het dagelijkse leven als iemand te ver weg is of juist te dinchtbij? en wat is een fijne afstand? kan hij je dan nog raken of zet hij je buiten zijn zone neer? het kan ook zijn dat je veel te dichtbij mag komen en hoe reageert een kind daarop?
Deze twee werkvormen gebruik ik zelf erg veel. Natuurlijk hou ik zelf altijd de hulpvraag, de kern en het doel in mijn achterhoofd. Dit is namelijk een standaard werkvorm die je op super veel manieren kan aanpassen waardoor het meer gericht is op de cliënt en zijn of haar hulpvraag.
Ik zou het leuk vinden om te horen hoe deze werkvormen je bevallen en welke punten en thema’s je eruit kan halen. Zet een berichtje hieronder neer of neem contact met mij op.
0 Reacties