“Ik heb een nieuwe cliënt en ouders maken zich grote zorgen. Het kind zelf zegt: ‘Met mij is niks aan de hand, mijn ouders zeuren gewoon.’ Wat moet ik doen?”
Een veel gestelde vraag.
En wat denk jij? Ga je kennismakingsspel A doen? Of kennismakingsspel B? Ga je meteen iets leuks aanbieden om het kind te ‘winnen’?
Als je nu denkt: Ja, natuurlijk! We moeten zijn vertrouwen winnen!, dan heb ik een vraag voor je: Ben je wel zeker dat je überhaupt met dit kind moet werken?
Bam. Daar zit ‘ie. Want het antwoord is niet altijd: meteen een werkvorm inzetten.
Luister hier meteen mijn podcast over dit onderwerp👇
In mijn webinar vroeg ik aan een groep professionals hoe ze deze situatie zouden aanpakken. De meeste antwoorden gingen meteen over wat ze zouden doen met het kind.
Klinkt logisch, toch? Maar hier komt de vraag: waarom denken we meteen in werkvormen, terwijl we nog amper iets weten?
Mijn eerste reactie op deze casus is niet: Wat ga ik doen?, maar:
1️⃣ Heb ik genoeg informatie? (Spoiler: waarschijnlijk niet)
2️⃣ Wil het kind überhaupt iets?
3️⃣ Wat gebeurt er als ik niets doe?
Veel therapeuten denken dat een vertrouwensband altijd nodig is. Maar… wat als er eigenlijk niets mis is met het kind? Wat als ouders vooral moeite hebben met het loslaten?
We moeten soms accepteren dat niet elk kind ‘klaar’ is voor therapie. En als een kind écht niet wil, dan gebeurt er vrij weinig. Dan kun je werkvormen doen tot je een ons weegt, maar het zal niet werken.
💡 Wat ik zou doen: Eerst in gesprek met ouders. Wat verwachten zij? Wat is de precieze zorg? Zijn er patronen in het gezin die we moeten doorbreken?
En pas als ik weet wat er speelt, beslis ik of en hoe ik met het kind werk.
Laten we eerlijk zijn: iedereen zoekt graag naar iets om te doen. Daarom vliegen de werkvormen-weggevers op LinkedIn de deur uit.
Maar werkvormen zijn slechts gereedschap.
Als je elke sessie begint met de vraag: Wat ga ik doen?, mis je het belangrijkste:
🔹 Wie heb ik voor me?
🔹 Waar werk ik eigenlijk aan?
🔹 Wat is het doel van deze sessie?
Werkvormen moeten passen bij de situatie en de persoon – niet andersom.
Een voorbeeld:
🔹 Groepstherapie met vier kinderen, vier doelen
Ik kon niet simpelweg één werkvorm kiezen. In plaats daarvan moest ik een werkvorm aanpassen, zodat alle kinderen op hun eigen niveau en doel konden werken.
💡 Wat ik deed:
Zo ontstond een werkvorm op maat.
Laten we het eens vergelijken met koken.
Een student-kok leert basisrecepten: hoe je stamppot maakt, hoe je sauzen bereidt, hoe je smaken combineert. Maar stel dat jij een gerecht serveert aan iemand die geen nootmuskaat lust?
❌ Optie 1: Dan maar een heel ander basis gerecht koken!
✅ Optie 2: Het recept aanpassen, zodat het wél past bij de gast!
Dat laatste is precies wat je in therapie moet doen. Werk niet volgens kant-en-klare recepten, maar speel met de ingrediënten.
🛑 Wat niet werkt: Klakkeloos een werkvorm kiezen omdat die bij een bepaalde doelgroep ‘hoort’.
✅ Wat wél werkt: Eerst kijken wat er nodig is en dan je werkvorm aanpassen of zelfs een nieuwe creëren.
En ja, dat vraagt lef. Maar het resultaat? Een aanpak die écht past bij het kind.
Het probleem is niet dat je niet genoeg werkvormen kent. Het probleem is dat we te vaak op zoek zijn naar een ‘fix’.
Maar therapie is geen stappenplan – het is maatwerk.
Wil jij leren hoe je:
✔️ Nooit meer twijfelt over je aanpak?
✔️ Werkvormen écht op maat inzet?
✔️ Van tevoren precies weet wat je sessie gaat opleveren?
Dan is mijn 2-daagse training perfect voor jou. Hier leer je stap voor stap hoe je:
📌 De juiste informatie verzamelt
📌 Flexibel en doelgericht werkt
📌 Nooit meer sessies hebt waarvan je denkt: “Was dit wel de juiste aanpak?”