Het ontstaan van de Buutplek

Ik geloof niet in concurrentie, ik geloof in de kracht van verbinden en samenwerken. Zo maken we de wereld voor kinderen en jongeren een stukje mooier.

Mijn naam is Jette Peuscher en dit is mijn verhaal over het ontstaan van de Buutplek.

Mijn verhaal begint in India, 2007. Ik was voor mij stage samen met een paar klasgenoten naar India vertrokken. We waren als vrijwilliger aan het werk bij het project Udavum Karangal in Tiruverkadu. Dat is een klein dorpje in de buurt van Chennai. Bij Udavum Karangal worden kinderen, jongeren, volwassenen en ouderen opgenomen die alleen zijn op de wereld, mensen die niemand meer om zich heen hebben.

De eerste dag dat we daar op het project waren kwamen we in een leeg gymzaaltje met ongeveer 15 kleine kinderen. Dit was de babygroep van 0 tot 3 jaar. Deze kinderen kwamen allemaal (op 2 na, die waren doodsbang voor ons) meteen op ons afrennen en gebruikte ons als klimrek. In die tijd had ik helaas nog geen enkele ervaring met hechtingsproblematiek. Met de informatie die ik nu heb, was ik daar op dat moment heel anders mee om gegaan. Maar goed, dat is een verhaal voor een andere keer.

Tijdens mijn stage is mijn liefde voor het werken met kinderen ontstaan. Hier is mijn passie ontstaan om kinderen echt goed te leren begrijpen. We spraken niet dezelfde taal, zij waren allemaal verstoten door hun familie en in India zijn hele andere omgangsnormen (het slaan van kinderen was daar op dat moment nog heel normaal). Ik begreep er niets van. Maar er was iets wat ik wel goed kon ondanks de hechtingsproblemen die er waren… ik was goed in verbinding maken met de kinderen.

En die verbinding was er echt. Ik ben 2 jaar later, samen met mijn zus, teruggegaan naar India, ik wilde haar zo graag het project laten zien. Toen ik op het project kwam zag ik meteen een van de kinderen, zij was inmiddels 5 jaar geworden. Ik schrok een beetje omdat dat kindje meteen wegrenden. Maar een minuut later kwam zij terug met alle kinderen die toen in haar groep zaten. Ze kwamen meteen op mij afgerend maar nu vanuit herkenning, dat was zo’n magisch gevoel. Een gevoel waar ik nu nog steeds tranen van in mijn ogen krijg als ik het zo opschrijf. Dit geeft mij nu, na 13 jaar, nog steeds zo een dankbaar gevoel!

Vandaag de dag, dus 13 jaar later, werk ik nog steeds met kinderen, en dat doe ik ook nog steeds met heel veel plezier en passie. Ik heb sinds oktober 2018 een eigen praktijk, Therapiepraktijk Zijn, voor kinderen en jongeren waar we met een team van acht collega’s aan het werk zijn. We zijn allemaal op andere vlakken gespecialiseerd waardoor we heel veel waarde, kennis en ervaring bij elkaar hebben. Daarnaast heb ik veel collega’s in de omgeving met wie ik nauw mee samenwerk. Ik geloof namelijk in de kracht van verbinden en samenwerken in plaats van te denken in concurrentie.

Verbinden in combinatie met samenwerken bracht mij op een idee en het gevolg is het ontstaat van de Buutplek. Een platform waar alle kennis en ervaring bij elkaar kan komen en verspreid mag worden. Waar je als kind- en jeugdprofessional waardevolle bijscholingen kunt volgen, zoals Delenwerk, kindertekeningen beter begrijpen en boksen als interventiemiddel. Ik ben ervan overtuigd dat wij vanuit die verbinding en samenwerking de wereld voor kinderen en jongeren een stuk mooier kunnen maken. Vanuit deze gedachten is de Buutplek ontstaan.

Inmiddels heb ik heel wat jaren kennis en ervaring op mogen bouwen in het behandelen van kinderen en jongeren. Het is tijd om deze kennis en ervaring door te geven aan andere kind- en jeugdprofessionals die, net als mij, niets liever willen dan dat alle kinderen als kind door het leven kunnen gaan.

Wie doet er met mij mee?